سوپر آلیاژها
با گذشت زمان و پیشرفت صنایع مختلف نیاز طراحان به مواد مستحکم تر و مقاوم تر در برابر خوردگی افزایش یافته است. فولادهای زنگ نزن توسعه داده شده و به کار رفته در دهه‌های دوم و سوم قرن ۲۰ میلادی، نقطه شروعی برای برآورده شدن خواسته‌های مهندسی در دماهای بالا بودند. هنگامی که نیازهایی از قبیل استحکام کافی در برابر بارگذاری، خزش و خستگی مورد نظر باشد، سوپر آلیاژها(پایه نیکل) به عنوان مواد قابل استفاده در دماهای بالا(بالاتر از ۸۰۰ درجه سانتیگراد) کاملاً شناخته شده هستند.
در سال ۱۹۲۰ میلادی افزودن آلومینیوم و تیتانیوم به آلیاژهای از نوع نیکروم(nichrom type) به عنوان اختراع به ثبت رسید، ولی صنعت سوپر آلیاژها با پذیرش آلیاژ کبالت(وایتالیم) برای برآورده کردن نیاز به استحکام در دمای بالا در موتورهای هواپیما پدیدار شد. به طور کلی سوپرآلیاژها، در سه گروه پایه نیکل، پایه آهن _ نیکل و پایه کبالت که هرکدام از نظر ماکروسکوپی به دو نوع ریخته و کارشده(شامل آلیاژهای متالورژی پودر) تقسیم بندی می‌شوند و عموماً در دماهای بالاتر از۵۴۰ درجه سانتیگراد مورد استفاده قرار می‌گیرند.
سوپر آلیاژهای پایه آهن _ نیکل معمولاً به صورت کار شده موجود می‌باشند، در حالیکه دو گروه دیگر بسته به نوع کاربرد و ترکیب شیمیایی می‌توانند به صورت ریخته‌گری شده و یا کارشده در دسترس قرار بگیرند.