تولید شمش فولادی به روش کوره قوس الکتریکی

       شمش فولادی از فرآورده‌های میانی نورد فولاد است که به دو شکل بیلت(Billet) یا شمشال و بلوم(Bloom) یا شمشه تولید می‌شود. بیلت دارای سطح مقطع کوچک‌تر از ۲۳۰ سانتیمتر مربع و به شکل دایره یا مربع با عرض کمتر از ۱۵ سانتیمتر بوده و بیشتر برای تولید میلگرد و سیم استفاده می‌شود.

       بلوم دارای سطح مقطع بزرگ‌تر از ۲۳۰ سانتیمتر مربع و به شکل مربع با عرض بیشتر از ۱۵ سانتیمتر و کمتر از ۳۰ سانتیمتر بوده و برای ساخت ریل، تیر آهن، قوطی، نبشی، ناودانی، سپری و غیره مورد استفاده قرار می‌گیرد.

       امروزه فن‌آوری‌های مورد استفاده در تولید محصولات فولادی در مراحل بعد از به دست آوردن فولاد مذاب یعنی ریخته‌گری و نورد، کم و بیش یکسان است. اما برای به دست آوردن فولاد مذاب یا خام، از فن‌آوری‌های مختلفی از جمله روش‌های کوره بلند(BF)، کوره قوس الکتریکی(EAF) و کوره القایی(IMF) می‌توان استفاده کرد.

       با وجود آنکه بیش‌تر تولید فولاد خام در جهان به وسیله روش کوره بلند تولید می‌شود، اما به دلایل متعددی استفاده از روش کوره‌های الکتریکی مخصوصاً در ایران، توجیه‌پذیرتر می‌باشد.

       در این فعالیت از روش کوره قوس الکتریکی(EAF) برای تولید شمش فولادی(بیلت و بلوم) استفاده می‌شود؛ در این روش ابتدا آهن قراضه با استفاده از سبدهای مخصوص، داخل کوره قوس الکتریکی ریخته شده و سپس هم زمان با ذوب قراضه‌ها، ترکیبی از آهن اسفنجی و مواد سرباره ساز مانند آهک، کک، بنتونیت و دیگر مواد افزودنی از قسمت بالای کوره به ذوب افزوده می‌شود و پس از نمونه گیری، دمش اکسیژن و همگن سازی و همچنین آنالیزهای مختلف به فولاد مذاب تبدیل می‌گردد.

       مخلوط مذاب پس از تخلیه سرباره، توسط پاتیل‌های حمل مذاب به واحد ریخته‌گری مداوم ارسال می‌گردد. در واحد ریخته گری مداوم، مذاب توسط نازل داخل ظروفی به نام تاندیش و سپس داخل قالب مسی آب گرد ریخته شده و در طول مسیر غلطکی با پاشش آب خنک و به شمش منجمد تبدیل می‌گردد. در نهایت تختال‌های تولید شده به طول‌های مورد نظر برش داده می‌شوند.