تولید شمش فولادی به روش کوره قوس الکتریکی
شمش فولادی از فرآورده‌های میانی نورد فولاد است که به دو شکل بیلت(Billet) یا شمشال و بلوم(Bloom) یا شمشه تولید می شود. بیلت دارای سطح مقطع کوچک‌تر از ۲۳۰ سانتیمتر مربع و به شکل دایره یا مربع با عرض کمتر از ۱۵ سانتیمتر بوده و بیشتر برای تولید میلگرد و سیم استفاده می‌شود.
بلوم دارای سطح مقطع بزرگ‌تر از ۲۳۰ سانتیمتر مربع و به شکل مربع با عرض بیشتر از ۱۵ سانتیمتر و کمتر از ۳۰ سانتیمتر بوده و برای ساخت ریل، تیر آهن، قوطی، نبشی، ناودانی، سپری و غیره مورد استفاده قرار می گیرد.
امروزه فن‌آوری‌های مورد استفاده در تولید محصولات فولادی در مراحل بعد از به دست آوردن فولاد مذاب یعنی ریخته‌گری و نورد، کم و بیش یکسان است. اما برای به دست آوردن فولاد مذاب یا خام، از فن‌آوری‌های مختلفی از جمله روش های کوره بلند(BF)، کوره قوس الکتریکی(EAF) و کوره القایی(IMF) می‌توان استفاده کرد.
با وجود آنکه بیشتر تولید فولاد خام در جهان به وسیله روش کوره بلند تولید می‌شود، اما به دلایل متعددی استفاده از روش کوره‌های الکتریکی مخصوصاً در ایران، توجیه‌پذیرتر می باشد.
در این فعالیت از روش کوره قوس الکتریکی(EAF) برای تولید شمش فولادی(بیلت و بلوم) استفاده می شود؛ در این روش ابتدا آهن قراضه با استفاده از سبدهای مخصوص، داخل کوره قوس الکتریکی ریخته شده و سپس هم زمان با ذوب قراضه ها، ترکیبی از آهن اسفنجی و مواد سرباره ساز مانند آهک، کک، بنتونیت و دیگر مواد افزودنی از قسمت بالای کوره به ذوب افزوده می شود و پس از نمونه گیری، دمش اکسیژن و همگن سازی و همچنین آنالیزهای مختلف به فولاد مذاب تبدیل می گردد.
مخلوط مذاب پس از تخلیه سرباره، توسط پاتیل های حمل مذاب به واحد ریخته گری مداوم ارسال می گردد. در واحد ریخته گری مداوم، مذاب توسط نازل داخل ظروفی به نام تاندیش و سپس داخل قالب مسی آب گرد ریخته شده و در طول مسیر غلطکی با پاشش آب خنک و به شمش منجمد تبدیل می گردد. در نهایت تختال های تولید شده به طول های مورد نظر برش داده می شوند.
